We zijn er Bijna!

Regardez ce mardi 23 septembre sur NPO1 à 20:30 le programme "We zijn er Bijna!" produit en Pays-Bas . D'une durée de 60 min ce programme est adapté à tous publics.

Meer dan een maand hebben de dertig kampeerders en teckel Yessy met elkaar opgetrokken en zijn ze van camping naar camping gereden in het zuidwestelijke deel van Frankrijk, het land van de Katharen. De laatste dagen van de reis dienen zich aan. Dat betekent ook dat de grande finale van de jeu de boules op stapel staat. Competitieleider Ruud heeft de stand nauwkeurig bijgehouden en twee koppels gaan strijden om de felbegeerde titel: winnaar van de jeu de boules 2025! Voor het zover is en de groep afscheid neemt, zijn er nog vier volle dagen en die worden goed benut. Evelyne neemt Martine mee naar het dorp Bruniquel in de buurt van de camping. Hier staat op het hoogste punt van een rots het kasteel van Bruniquel. Evelyne heeft een speciale missie: uit stamboomonderzoek is gebleken dat haar voorouders in de 18e eeuw op dit kasteel hebben gewoond. Zij gaat op zoek naar sporen van haar verleden in dit middeleeuwse dorp. Nog één keer worden de pootjes op- en de luifels ingedraaid. Bij Rob gaat dat niet van een leien dakje. Zijn luifel loopt vast en kan niet meer worden opgerold. De halve groep bemoeit zich ermee, maar uiteindelijk weet Hans de boel te redden. Samen met Bertha runt hij een bedrijf in tent- en zeildoeken. Ze hebben ondanks hun leeftijd van 80+ nog steeds hun werkplaats aan huis, waar Bertha honderden tenten in elkaar heeft genaaid en voor vaste klanten altijd nog klaarstaat. Een haperende luifel is voor hen dus geen enkel probleem. Als de luifel weer in z'n omhulsel zit, verlaat de groep het land van de Katharen en rijdt naar de laatste camping in de Dordogne. Op deze camping aan het riviertje de Vézère mag Yessy voor het eerst los zwemmen en haalt volgens Jolanda met gemak zijn A-diploma. En er worden plannen gesmeed om op de laatste avond reisleiders Ger en Evelyne in het zonnetje te zetten. Evelyne heeft al talloze reizen begeleid, maar iedere keer ziet ze er als een berg tegenop om afscheid te nemen. Haar tranen op de afscheidsavond spreken boekdelen.